Mikið hefur verið ritað og skrafað um blessaða kirkjuna undan farin ár þrú fjögur ár.  Óbilgirni hennar í málum samkynhneigðra, hefur reitt margan mannin til reiði og skemmt öðrum.  Heilagir prestar með ritúalið á hreinu, eygðu ekki möguleika á því, fyrir örfáum árum síðan, að samkynhneigðir mættu eigast í náð almættisins, frekar en að blessaður Mótmælandi Íslands fengi skírn sína ógilta.  Því allt er þetta á valdi æðri máttarvalda og því verður ekki breytt.  Samkynhneigðir höfðu betur og mega nú giftast í kirkjum, þó æðri máttarvöld hafi engu breytt í afstöðu sinni.  Það eru prestarnir sem gáfu eftir.  Í átökunum um hjónabönd samkynhneigðra og baráttu Mótmælanda Íslands, lá alltaf eitt mál í láginni, en það varðaði kynþurftir biskups vors fyrrverandi, sem rústuðu lífi nokkurra kvenna, sem treystu honum.  Viðkvæmt mál, sem hefði betur verið leyst fyrir áratugum síðan.  En samtrygging kirkjunnar þjóna var sterkari en fórnarlömb biskupsins fyrrverandi réðu við.  Ljós réttlætisins sendi geisla sinn inn á Biskupsstofu.  Enn eitt fórnarlambið, dóttir biskupsins gaf sig fram.  Þegar hér er komið sögu er augljóst að mikill vandi er á höndum.  Kirkjan, sem hefur verið nefndur hornsteinn vorrar siðmenningar á í miklum vanda.  Þjónar hennar eru ráðalausir.  Fjölmiðlar sem hafa tekjur af því að rugla fólk í ríminu og æsa það upp, hafa ráðið herskara af gömlum einkariturum, en sú stétt hvarf af sjónarsviðinu með tilkomu einkatölvunnar; til að skrifa óhróður um presta, meðhjálpara, biskupa og alla sem eiga samneyti við kirkjuna.  Þetta er mjög alvarlegt og viðkvæmt mál, sem er þannig háttað að engin sátt næst, nema að unnið sé að heiðarleika og drengskap.  Sannleiksnefndin, sem fyrirhugað er að setja á laggirnar á að kryfja öll mál til mergjar og færa upp á yfirborðið, gegnsætt.  Hvernig í ósköpunum á hún að geta það.  Jafnvel þó hún nyti aðstoðar vinsæls sjónvarpsmiðils, þá efast ég um ásættanlegan árangur hennar.   Eftir að hlusta á fréttirnar í kvöld um fund kirkjunnar manna og fórnarlamba biskups fyrrverandi, þá ætti þetta mál að linna að sinni.  Ég hvet alla þjóna kirkjunnar að sína nú í verki, það sem þeir eru að boða.  Lítillæti og auðmýkt.  Biðjist fyrirgefningar og ykkur verður fyrirgefið.  Kirkjan má ekki blæða meir út af þessu máli.  Klárið þetta mál sjálfir og felið ykkur ekki á bak við eitt nefndarálitið í viðbót.